fonto:
laNederlanda ĵurnaloVolkskrant
http://www.volkskrant.nl/opinie/opinie-op-zondag-dirk-jan-van-baar-we-kunnen-de-sociaaldemocraten-niet-missen~a4469679/
tradukis ĝin (el la Nederlanda en Esperanton) Toon Witkam
‘La socialdemokratojn ni ne povas malhavi’
Volkskrant 5 marto 2017
Fare de Dirk-Jan van Baar
En Germanio vere Åajnas alternativo prezenti sin por Angela Merkel. Ne la AfD[i], sed la tradicia SPD[ii] sub nova gvidanto, en la balotenketoj okupiÄas pri virtuala reviviÄo el la cindro. Malgranda miraklo, ĉar Martin Schulz diferencas kaj laÅ karismo kaj laÅ politika mesaÄo apenaÅ de lia antaÅulo Sigmar Gabriel, sed evidente la eksa prezidanto de la EÅropa parlamento tamen scias frapi kordon.
Eble estas ankaÅ simple nostalgio. Ĉie sopiras honestaj etburÄoj al la sekureco de antaÅe, kiam ĉio Åajnis pli bona, kaj tiuokaze estas ne mirige, ke ili en Germanio venas ĉe la partio de Willy Brandt kaj Helmut Schmidt. Tamen freneza estas ke tiu reviviÄo ignoras la fakton, ke la SPD ekde 1998 nur kvar jarojn staris ekster la registaro. Tiel alternative la SPD do ne estas, certe ne kompare al la ‘eterna’ Merkel, kiu laÅenhave plenumas SPD-politikon.
Schulz volas liberiÄi de Agendo 2010, enkondukita sub Gerhard Schröder, kaj volas revene al la Kohlzeit, kiam Germanio ekonomie estis la malsanulo de EÅropo. Sed en tempo kiam la ‘kolera blankulo’ subite staras plene en la atento, kaj ĉe la AfD sed ankaÅ en Francio venenaj virinoj staras pretaj por haki sur la vivlaboro de la EÅropaj Åtatistoj el la Karbo-kaj-Åœtalo-Komunumo, ni devus esti feliĉaj kun Schulz. Li ne estas libera de fanatikismo, sed komprenas kiel grava la EU estas en la nunaj timemaj tagoj de Putin, Trump kaj Brexit.
Mia prefero estas Tony Blair
Kio validas por la EU, validas ankaŠpor la socialdemokratio. Ne estas malfacile fari longan liston de historiaj eraroj kaj mankoj de la Germana socialismo, kiu jam ekde la tempo de Bismarck estas parlamenta forto kaj en 1914 voĉdonis pozitive por la imperiaj militkreditoj.
Foje Åajnas kvazaÅ socialdemokratoj faras ĉion malÄuste kaj nur kuradas malantaÅ la faktoj. AnkaÅ en nia tempo ni en tuta EÅropo vidas ekzemplojn de tio. Malkulmino estas Francois Hollande, kiu jam duonjaron antaÅ la eksvalidiÄo de lia oficperiodo ĵetis la mantukon en la ringon. Pensu pri Wouter Bos, kiu paÅis el la lasta kabineto-Balkenende kaj tiel liberigis la vojon por dekstra tolerem-kabineto kun Wilders.
Mia prefero estas Tony Blair, kiu malgraÅ totala senhonorigo en sia propra lando daÅrigis malmodere defendi sian elekton por partopreni en la lukto kontraÅ Saddam Hussein. Nun sub Jeremy Corbyn troviÄas Labour ĵus vere en la dezerto. Kaj se ni tamen devas mencii perfidan socialdemokraton, ni venas ĉe eks-kanceliero Schröder: la Genosse der Bosse staras jam dum jaroj sur la salajra etato de Gazprom.
Sed mi ne volas novan ponardopiko-legendon pri ‘Vaterlandslose Gesellen’ publikigi. Jen la fabelo, kiu jam ekde la dudekaj jaroj fare de venÄemaj ratkaptistoj en mallumaj bierkeloj estas rakontata, kaj ankaÅ nun sonas denove. Ne hazarde estas ĉiam la socialdemokratoj kiuj pekis. Pensu pri Anders Breivik, kiu en la paradiza sed ankaÅ politike korekta Norvegio tuj atakis por tie masakri idealismajn junulojn ĉe somera tendaro.
Ĉu incidento, tio? Feliĉe ja, sed en la kavernoj de la interreto sonas sufiĉe da templanoj kun komparebla idearo. En tiaj rondoj Wilders estas heroo, nova Churchill kiu devas la Okcidenton nome de la juda-kristana civilizacio savi kontraÅ la islaman-barbareco kaj la Åtatperfidaj maldekstremaj elitoj. Kaj ĉiu kritikisto referencante al la tridekaj jaroj, estas akuzata pro diabligo. Ke tiaj idiotoj akiras de malspritaj mediaj figurantoj podion, nome de la libera parolo kaj nova patriota printempo, estas la mondo renversa.
Mia voĉdono estas por Jeroen Dijselbloem
Kiel la EU plulaboras iele-tiele, estas ankaÅ la socialdemokratio ofte vaganta. La politika korekteco estas dentogrinciga. Sed prefere tio, anstataÅ la stulta malÄusteco kiun dorlotitaj adoleskantoj nun amuze spertas. Ne forgesu ke la SPD en la pasinteco ofte estis sub fajro de du flankoj, dekstre de decaj civitanoj kiuj konspiris kun la nazioj, kaj maldekstre de la komunistoj. En la DDR[iii] la SPD estis devigita eniri en la SED[iv]-on.
Nun kiam la malgrandulo ĉie en la post-industria Okcidento faras orfan impreson, ne povas malutili foje pripensi kiel la mondo aspektas sen socialdemokratio. Eble ni estas pli liberaj en mondo sen Dio kaj sen maldekstra eklezio. Sed parlamenta demokratio, la sola liberala modelo kiu funkcias, ne povas ekzisti sen popolaj partioj. Tiam ni parolas pri socialdemokratoj kaj Kristan-demokratoj, al kiuj en EÅropo mi deziras forton, sub gvidado de Angela Merkel.
Åœi certe povas ankaÅ uzi iun subtenon el Nederlando, kie nun la socialdemokratio preskaÅ estos forlavata. Mi agnoskas ke mi estas konsternita pri la cunamo de politika maldeco en Usono kaj EÅropo, fakte alvoko por sociala protektado. Tial mia voĉdono en Nederlando ĉifoje iras al la PvdA[v], al Jeroen Dijsselbloem, nia nekonfuzebla trezoristo kaj asistanta estro de la eÅro.
Dirk-Jan van Baar estas historiisto
[i] AfD (Alternative für Deutschland) = iom nova politika partio en Germanio; pri Äia fono legu ekzemple https://eo.wikipedia.org/wiki/Alternativo_por_Germanio
[ii] SPD (Sozialdemokratische Partei Deutschlands) = Socialdemokratia Partio de Germanio (granda socialista politika partio)
[iii] DDR (Deutsche Demokratische Republik) = la "orienta" parto de Germanio, kiu ekde 1945 Äis 1990 estis Äia Soveta okupacia zono
[iv] SED (Sozialistische Einheitspartei Deutschlands) = la tiama politika partio en la DDR
[v] PvdA (Partij van de Arbeid) = jam longe ekzistanta Laborista Partio en Nederlando